سفالگری
سفالگری هنر ساختن ظروف و اشیای گوناگون با گل هست. قبل از این که ساخت شیشه رواج پیدا کند، بیشتر ظروف مورد استفاده‌ی بشر، سفالی بودن. مرغوب‌ترین خاک برای سفالگری، خاک رس است که به دلیل داشتن مقدار زیاد آهن، سرخ‌رنگه.
در ایران قدمت سفالینه‌ها به بیشتر از ۱۰٬۰۰۰ سال می‌رسه. قدیمی‌ترین چرخ سفالگری و کوره پخت سفال در جهان در شوش پیدا شده و قدیمی‌ترین ظروف سفالی منقوش مربوط به ایران هست.
با وجود اینکه سفالگری یک صنعت خیلی قدیمیه اما با گذشت زمان و گسترش زندگی شهری، این هنر نه تنها از بین نرفته بلکه تکامل پیدا کرده و با نیازهای زندگی امروزی منطبق شده. به مرور زمان، نقش و نگارهایی زیبا با رنگ‌های مختلف بر این ظرف‌ها کشیده شده و زیبایی آن را دوچندان کرده.
قسمتهای جنوبی رشته کوههای البرز بخصوص بخشهای جلگه ای استان (مثل دشت ورامین و ری) که حاصل رسوبات آبرفتی رودخانه های جاجرود و کرجه، طبقات رسی داره که همین مسئله باعث رشد و رونق صنعت سفالگری شده.
تولیدات عموماً بدون لعاب هستن ولی به لحاظ مرغوبیت خاک منطقه شفافیت خاصی دارن. اما در شهر تهران کارگاههای متعدد سفالگری وجود داره و هنرمندان سفالگر بسیاری، آثارشان را از طریق گالری ها و نمایشگاهها میفروشن و در دو سالانه های سفالگری هم آثار باارزش خودشان را به نمایش میذارن.
گفتنی است که برخی از هنرمندان سفالگر در حدود شهر ری و نیز مهرشهر کرج و بعضاً در محل اقامت خود در شهر تهران به تولید انواع محصولات سفال و سرامیک می پردازند.
