در سال ۱۳۴۹ دولت پهلوی محدوده ای از این منطقه شامل کوه های هفتاد قله، بره زرد و سیبک، توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید به عنوان «منطقه شکار ممنوع» اعلام کرد و پس از آن در سال ۱۳۵۳ خورشیدی با اضافه شدن نواحی و کوه های دیگری توسط سازمان حفاظت محیط زیست به این منطقه، عنوان «منطقه حفاظت شده هفتاد قله» را به خود گرفت.
