جاجیم‌بافی فیروزکوه
جاجیم نوعی زیرانداز دورویه بدون پرز هست و میشه از هر دو روی آن استفاده کرد و کاربرد آن به عنوان روانداز و محافظ سرماست. جاجیم مناسب‌ترین چیزی بود که در قدیم روی کرسی پهن میکردن. حتی بین بعضی از خانواده‌های روستایی، جاجیم را به‌عنوان چشم‌روشنی و جهیزیه نوعروسان هدیه میدن و به‌عنوان یادگاری ارزنده سال‌ها در خانوارها باقی میمونده. جاجيم نازكتر و لطيفتر از گليم بافته می شه و ضخامتش به اندازه عبا و بين گليم و پارچه هست. مواد اولیه جاجیم پشم هست و بافت آن شبیه گلیمه، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته میشه و پس از بافتن به هم متصل و دوخته میشه.
بافت جاجیم در بیشتر دهات و مناطق روستائی ایران رایجه و در ترکیب رنگ و ظرافت نخ و نقوشی که روی آن ایجاد می‌کنن با هم متفاوتن.
منطقه فیروزکوه در استان تهران، به دلیل کوهستانی بودن و داشتن مراتع سرسبز و گله داری گسترده، به یکی از مراکز تولید پشم ایران تبدیل شده. جاجیم‌های تولیدی در روستاهای فیروزکوه به دلیل نزدیکی منطقه با مازندران کاملاً تحت تاثیر دست بافتهای آلاشت است، با این تفاوت که عرض جاجیم‌های تولیدی آن بیشتر از 25 سانتی متر نیست. گروهی از عشایر ساکن در روستای «قجر تخت رستم » از توابع شهریار ، نیز در گذشته به تولید جاجیم‌های بسیار نفیس اشتغال داشتن. در دیگر روستاهای اطراف دماوند و برخی توابع شهر ری هم بافت جاجیم دیده میشه.
